محمد بن محمود آملی
محمد بن محمود آملی
|
محمد بن محمود آملی از گت مردمون دکترون تبرستون قرن چاروم دله بی‌یه.
علامه ممد بن محمود ملقب به شمسالدین آملی از گت علما و محققون شیعه قرنای هفتوم و هشتوم هجری هسته. تاریخ بزائن وه مشخص نیّه ولی بنشنه بائوتن که وشون نیمه دوم قرن هفتوم هجری آمل دله دنیا بمو و تحصیل علوم مختلف وسّه استادهایی ره چنتا شهر دله بدی‌یه و سپس زمون الجایتو بنا به درخواست وه پادشاه به سلطانیه بورده و مورد احترام وه و وزیرش خواجه رشیدالدین فضل‌الله همدانی قرار بیته و مدرس مدرسه سلطانیه بیّه و بعد از مرگ وه پادشاه و اختلال امور آذربایجون چندی سفر هاکرده تا اینکه زمون فرمونروایی شاءشیخ‌ابواسحق به شیراز بورده و همونجه متوطن بیه و به تدریس و تالیف دَس بزوئه.
وه همینتی با جمال‌الدین حسن بن یوسف بن علی بن مطهر معروف به علامه حلی متوفی به سال ۷۲۶ ه.ق و قاضی عضدالدوله ایجی اتا از علمای اهل سنت متوفی به سال ۷۵۷ ه.ق معاصر بی‌یه و طریق مجادله و مناظره ره رد کارده.
از تاریخ بمردن وه صریحا اطلاعی ندارمی ولی بنشنه بائوتن که وه تا اواخر قرن هشتوم زنده بی‌یه.
اشعار[دچی‌ین]
وه به زوونای فارسی و عربی شعر گاته و مقدمه نفایس الفنون دله بعضی از شه اشعار ره به مناسبت‌ئونی بی‌یارده به طور نمونه درباره توحید گانه:
| خداوندی که او داند که چون است | چو او از هر چه من دانم فزونست | |
| نه هرگز کبریائیش بدایت | نه ملکش را سرانجام و نهایت | |
| بدین آلت که عقل او را زبان گفت | ثنای حضرت او چون توان گفت |
منبع[دچی‌ین]
- دیدبانی نیوز
- ویکی‌پدیای کارزنون، «Muhammad_ibn_Mahmud_Amuli»، انگلیسی ویکی‌پدیا، آزاد دانشنومه، دله. (هارشی‌یه بَیی ۳ مهٔ ۲۰۱۱).