پرستش‌گاه اورشلیم

ویکی‌پدیا، آزادِ دانشنومه، جه
منوره هفت شاخهٔ پرستش‌گاه اورشلیم ره تیتوس، امپراتور روم پس از رِقِدبدائن دومین معبد یهود به شهر روم بَورده.

پرستش‌گاه اورشلیم (به عبری: בית המקדש) یا «بیت همقداش» به معنای مقدس ِسره و به عربی بیت المَقدِس، مجموعه‌یی از معابد مقدس و اماکن مذهبی یهودیون هسته کوه معبد دله دره که شهر باستونی اورشلیم میون قرارداشته. بر باور یهودیون، پرستش‌گاه اورشلیم، خدای جا هسته که معبد هم ونه شنه و نیروی الهی وه همواره مکان مقدس پرستش‌گاه دله فیضون دانّه.

منابع[دچی‌ین]