ابوسلیک گرگانی

ابوسَلیک گُرگانی از اولین شاعرونی بی‌یه که پارسی دری ِزوون جه شعر بائوته. وه عمرو لیث صفاری جه هم‌دوره بی‌یه. این شعر وِنه شِنه:

خون خود را گر بریزی بر زمین		به که آب روی ریزی در کنار
بت‌پرستنده به از مردم‌پرست		پند گیر و کاربند و گوش دار

منبع

• صفا، ذبیح‌الله. تاریخ ادبیات ایران (جلد اول). چاپ بیستم، تهران: ققنوس، ۱۳۸۱، ISBN 964-311-013-3. ‏
• صفا، ذبیح‌الله. «شعرا». در تاریخ ادبیات ایران (جلد اول). ساری: زهره، ۱۳۸۰.