ابوسلیک گرگانی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
ابوسَلیک گُرگانی از اولین شاعرونی بییه که پارسی دری ِزوون جه شعر بائوته. وه عمرو لیث صفاری جه همدوره بییه. این شعر وِنه شِنه:
خون خود را گر بریزی بر زمین | به که آب روی ریزی در کنار | |
بتپرستنده به از مردمپرست | پند گیر و کاربند و گوش دار |
منبع[دچیین]
- صفا، ذبیحالله. تاریخ ادبیات ایران (جلد اول). چاپ بیستم، تهران: ققنوس، ۱۳۸۱، ISBN 964-311-013-3.
- صفا، ذبیحالله. «شعرا». در تاریخ ادبیات ایران (جلد اول). ساری: زهره، ۱۳۸۰.