امید

اؤمید اتا احساس هسته که آدمون تکامل توم، بساته بیّه که آدمون تونن ویشته بقا دمبال دوون. اؤمید و انتظار هئی جه فرق دارنه؛ انتظار یعنن اتی وسه چش بسوئی که بئه و ته‌وه ات کار هکنه ولی اؤمید تونده حسی بوشه که خِدی ته ره پیش رِمِندنه.

آسنی دله

یونان دله اتا آسنی دیّه که اولین آدمِ زنا، پاندورا نومی، خدائون جا اتا صندخ کادو بیته. وه زئوس ره قول هدا که صندخِ در ره وا نکنه ولی ونه دِل تو نیته و صندخ در ره وا اینگو و تموم ونه دله‌یِ برکت، پر بیته و دربورده. پاندورا که تازه وه ره حالی بیه چه إشتیفایی هاکرده، زئوس دست‌دامون بیته که إسا چتی ونه هاکنم؟ خدا وه ره باته، نترس و صندخِ دله ره هارش. پاندورا هارشی‌یه و بدی‌یه همه چی پر هایته؛ الّا «اؤمید». اونجه جه آدمون فقط اؤمید جا شه زندگی دمباله ره بیتنه.

منابع

• «جعبه پاندورا»