غلامرضا کبیری
غلامرضا کبیری
|
غلامرضا کبیری مازرونی شاعر و معلم بی‌یه. وه سال ۱۲۹۸ ساری دله دنیا بموئه و بعد اینکه معلمی جه بازنشست بیّه، بورده مازرونی شعر بائوتن سروقت. وه ات‌که رادیویی برنومه اجرا کارده و «کوچ» مجموعه ره شعر دَوِسته. [۱] ونه کوچ و مازیار ِشعرون همه‌تا ویشته معروف بی‌یه. آقای کبیری ات‌گال روزنومه هم نوشته و «کنار دریا» روزنومه دله شه شعرون ره هم چاپ کرده. [۲] کبیری چهره‌های ماندگار جه انتخاب بیّه.[۳] وه روز جمعه، ۲۰ اسفندماه ۱۳۸۹ شمسی، مریضی جه هکته بیّه و بمرده.[۴]
وه شه معروف شعر ره «مِنِمه» رج جه بائوته[۵]:
| اون که ته یاد وه ره همدل و همدم، منمه | اون که هم لذت هدایی وه ره هم غم، منمه | |
| اون که ته ململ چشمون وه ره اینگوئه هَشوش | تا ته ره بلکه بتونه هاکنه چَم، منمه | |
| اون که ته تندی و بدعهدی و بد قولی ره | همه ره طاقت ایارد و نزوئه دم، منمه | |
| اون که الریک تا بی‌یه، روش کشی‌یه تا ته پلی | کئی ماریم واری شو کشی‌یه شم، منمه |
کتابون[دچی‌ین]
- زم‍زم‍ه‌ه‍ای‍ی از ش‍ه‍ر ب‍ی‌خ‍زان م‍ن، ساری
- تاریخچهٔ ترانه سرایی و نمایش در مازندران
- تلاونگ تی‌تی‌ها و شکوفه‌های سحر
- شوپه
- گلنسا
- کوچ
منابع[دچی‌ین]
- ↑ سیری در زبان و شعر مازندرانی. صفحه 27.
- ↑ "سبوی سخن"(شرح احوال، آثار و گزیده اشعار شاعران مازندران)، تهران: نشر رسانش، 1390.
- ↑ خبرگزاری مهر
- ↑ خبرگزاری ایسنا
- ↑ سیری در زبان و شعر مازندرانی. صفحه 27.