روغنی استرآبادی

ویکی‌پدیا، آزادِ دانشنومه، جه
روغنی استرآبادی
شخصی معلومات
دوره
قرن دهم
زوونی که گپ زوئه
فارسی
حرفه
شاعر

روغنی استرآبادی اتا گرگانی شاعر بی‌یه که قرن دهم هجری هند دله دیّه و ونه دیوان سه هزار بیت دارنه. وه طنز و هزل گته و شوخی هکردن وسّه اسم درهاکرده. سال 980 هجری گجرات دله، شاهِ اردو میون دکته بمرده.[۱]

اینتا شعر ونه شنه:

در آتش غم سوختم و یار ندانست حاشا که محبت اثری داشته باشد

منابع[دچی‌ین]

  1. زمانی شهمیرزادی، علی. شعرای مازندران و گرگان. چاپ احمدی، ۱۳۷۱. ۱۲۰.