پیانو

ویکی‌پدیا، آزادِ دانشنومه، جه

شابلون:Infobox Instrument

یک پیانوی مدل «بیبی گراند» ساخت شرکت آلمانی-آمریکایی استاین‌وی و پسران.
پوستر شرکت آلمانی سی. بِک‌اشتاین در اوایل دهه ۱۹۲۰ میلادی برای تبلیغ پیانوی مدل «رویال گراند».

پیانو یک ساز هسته که با فشار هدائن دکمه و به دنبال ضربه بزوئن چکش اون دکمه به سیم فلزی که پیانویی جعبه ای دله دره صدا تولید کنه، پیانویی سیم به صفحه کلیدی که به صفحه صدا معروف هسته وصل بوه که نقش تقویت صدا ره به عهده دارنه ]] تنها قادر به تولید حدود پنج اکتاو و بهترین خواننده‌ها تنها قادر به خواندن کمتر از سه اکتاو هستند.

تاریخچه[دچی‌ین]

یک پیانوی «ایمپریال گراند» ۸۸ کلاویه‌ای ساخت شرکت اتریشی بوسندورفر.[۱]

پیانو ره بارتولومئو کریستافوری تقریبا سال 1700 میلادی پادووای ایتالیا اختراع هاکرده.[۲][۳]

اما اختراع جدید کریستافوری تا حدود یک دهه تقریباً ناشناخته وه تا در سال ۱۷۱۱ یک نویسنده ایتالیایی مقاله‌ای دربارهٔ وی بنوشته که بعدها به آلمانی ترجمه بوه و به صورت گسترده پخش بوه. این مقاله دارای دیاگرام مکانیزم پیانو هسته و اکثر سازندگان بعدی پیانو کار خود را بر اساس این مقاله شروع هاکردنه. قبل از اختراع پیانو از سازی قدیمی‌تر به نام هارپسیکورد (Harpsichord) استفاده ویه. تفاوت عمده و مهمی که پیانو با سازهای مشابه قبل از خودش داشت آن بود که در سازهای مشابه قبلی، شدت صدای حاصل از فشرده شدن یک کلاویه، مستقل از شدت ضربهٔ واردشده بر کلید، مقداری ثابت ویه، اما در پیانو نوازنده قادر هسته با ملایم ضربه زدن به کِلی ها صدایی نرم‌تر ایجاد هاکنه، یا با ضربات محکم‌تر صدایی درشت‌تر با پیانو تولید هاکنه. همین ویژگی باعث بوه که به سرعت پیانو مورد توجه آهنگسازان قرن هجدهم میلادی قرار هاییره. پیانوهای اولیه ظاهر و صدایی شبیه به هارپسیکورد داشتنه و در واقع مخترع پیانو یک هارپسیکورد ساز وه که در تلاش برای ارتقاء مکانیزم هارپسیکورد وه تا این ساز قادر به تولید صدا با شدت های گوناگون ووشه اما در نهایت با مورد توجه قرار هاییتن هارپسیکورد جدید این ارتقاء منجر به ایجاد ساز جدیدی بوه که پیانو فورته ره ونی نوم بشتنه و به مرور زمان به شکل امروزی پیانو در بیمو و هر چی که اما امروز به عنوان پیانوی مدرن اشناسمی از اواسط قرن نوزدهم ظاهر بویه.

نام‌گذاری[دچی‌ین]

این سازی نوم اول گراوی چمبالو کل پیانو ا فورته ویه، که از دو قسمت پیانو به معنای ملایم و فورته به معنی صدای بلند (رسا) تشکیل بویه و به خوبی منعکس‌کنندهٔ توانایی این ساز در تولید شدت‌های گوناگون ویه . .[۴]

نحوهٔ صدادهی[دچی‌ین]

چکش‌های پیانو

چکش‌های پیانو به واسطهٔ مجموعه‌ای از اهرم‌های ظریف به کلیدهای پیانو متصل هستنه. به مجموعهٔ این اهرم‌ها و چکش‌ها عملگر یا پیانو گفته وونه. وظیفهٔ این مجوعه افزایش شتاب چکش‌ها در برخورد به سیم‌ها، و کنترل عکس‌العمل بازگشتی آن‌ها پس از برخورد به سیم هسته. معمولاً سرِ چکش‌ها توسط لایه‌ای از نمد یا الیاف مشابه طبیعی یا مصنوعی پوشانده وونه تا کیفیت صدای پیانو را بهبود ببخشد. کیفیت صدای پیانو متأثر از عوامل دیگری نظیر کیفیت صفحهٔ صدا و غیره نیز هسته.

کلیدهای پیانو[دچی‌ین]

۷ کلید سفید در هر اوکتاو پیانو برای ۷ نت دو، ر، می، فا، سل، لا، سی، وجود دارنه. علاوه بر این کلیدهای سفید کلیدهای سیاه‌رنگی هم بین بعضی از کلیدهای سفید وجود دارنه. بین کلیدهای سفیدرنگ می و فا و نیز بین کلیدهای سفیدرنگ سی و دو کلید سیاه‌رنگ وجود ندانه. هر کلید سیاه‌رنگ در پیانو در حکم نت دیز برای نت مربوط به کلید سفیدرنگ سمت چپ آن (یعنی آن کلید سیاه در سمت راست آن کلید سفید قرار دارنه) و در حکم نت بمول برای نت مربوط به کلید سفیدرنگ سمت راست آن (یعنی آن کلید سیاه در سمت چپ آن کلید سفید قرار دارنه) هسته.

انواع پیانو[دچی‌ین]

یک پیانوی دیواری ساختِ پتروف، ۱۹۸۸. شرکت چکیِ پتروف از سال ۱۸۸۳ تولید پیانوهای دیواری را آغاز کرد.

آنچه در اصطلاح به آن پیانوی گرَند (Grand Piano) گفته وونه (و در ایران با نام نادرستِ «پیانو رویال» شناخته وونه)، غالباً بیش از دو متر طول دارنه و دارای درِ بزرگی‌ هسته که برای هرچه بهتر بویین صدای پیانو، معمولاً در هنگام نواختن ساز، این در را در وضعیت نیمه‌باز توسط پایهٔ کوچکی ثابت کننه. انواع اصلیِ دیگرِ پیانو با نام‌های پیانوی دیواری (upright)، پیانو الکتریک، پیانوی چهارگوش (square grand)، و پیانوی اسپینِت (spinet piano) هستند، که دو موردِ آخر امروزه منسوخ بوینه.

نحوه نواختن پیانو[دچی‌ین]

پیانو توسط ضربه نوک انگشتان نواخته وونه. برای این کار دست را بلند هاکنین و سپس فرود بیارین و با نوک انگشت مورد نظر ضربه زمی. مکانیسم پیانو تولید صدا کنه. به دلیل شکل مکانیسم پیانو یک پیانیست تونه هم‌زمان تا ده نت را به صدا دربیاره.

محل قرارگیری انگشتان دو دست روی کلیدهای پیانو در نواختن آن اهمیت دارنه. معمولاً در آهنگ‌ها نت اول شماره دارد که انگشت شروع‌کننده در نواختن آن آهنگ را مشخص کنه. در این صورت شماره یک برای انگشت‌های شست دو دست هسته و به ترتیب سایر انگشت‌ها شماره‌های ۲ تا ۵ را خواهد داشت. شست دست راست روی چهارمین نت دوی پیانو قرار گیرنه. البته این مورد در مورد همه آهنگ‌ها عمومیت نارنه و برخی آهنگ‌سازان نت شروع‌کننده در آهنگشان را شماره نزننه. در این صورت پیانیست ونه شه محل قرارگیری شنی انگشت ره روی کلیدهای پیانو را با توجه به نوع نت‌های موجود در آهنگ تشخیص هاده.

گاهی پیانیست جای دو دست‌اش را روی کلیدهای پیانو با هم عوض کنه و گاهی بدون دست بزوئن کلید پیانو با انگشتان شست دو دستش از سایر انگشتها استفاده کنه. به صدا درآوردن نتها یا همان کلاویه‌های پیانو با شدت فشار انگشتان به زدن ضربه روی آن‌ها بستگی دارنه، اگر انگشتان را آرام روی کلاویه‌ها فشار هادیم صدای آرام و پاین یا به اصطلاح صدای ضعیف از پیانو شنومی و هر چقدر که قدرت انگشتانمان بر روی کلاویه‌ها شدت پیدا هاکنه صدای بلندتری از پیانو اشنومی که انگار صدای باند ضبط را زیاد هاکردمی که به این حالت تاچینس مانس تو تعریف گننه. معمولاً در قطعات عاشقانه و رومانتیک شدت ضربه روی کلاویه‌ها با احساس زیاد و آرام زده وونه و در جاهایی که هنگام اوج و هیجان موزیک یا قطعه‌هایی همچون راک و بلوز اجرا وونه شدت ضربه روی کلاویه‌ها بیشتر وونه و قدرت بیشتری نسبت به قطعه‌های عاشقانه پیدا کنه.

نحوه نت‌نویسی برای پیانو[دچی‌ین]

نت‌نویسی پیانو در دو حامل انجام وونه. حامل بالا دست راستی سه و حامل پایین دست چپی سه. معمولاً حامل بالایی را با کلید سل و حامل پایین را با کلید فای خط چهارم نشان دننه. این دو حامل با نت دوی وسط از هم متمایز وونه. یک نوازنده پیانو ونه بتونه هم‌زمان دو خط موسیقی را بخونه و با هر دو دست اجرا هاکنه.

پیانستهای مطرح جهان[دچی‌ین]

وابسته جستارون[دچی‌ین]

بن بنویشت[دچی‌ین]

  1. The best for all budgets: pianos, The Guardian
  2. Erlich, Cyril (1990). The Piano: A History. Oxford University Press, USA; Revised edition. ISBN 0-19-816171-9. {{cite book}}: Unknown parameter |month= ignored (help)
  3. The Piano: The Pianofortes of Bartolomeo Cristofori (1655–1731) | Thematic Essay | Heilbrunn Timeline of Art History | The Metropolitan Museum of Art
  4. Hoffman،The Npr Classical Music Companion: An Essential Guide for Enlightened Listening،113.

منابع[دچی‌ین]

  • مصطفی کمال پورتراب. تئوری موسیقی. نشر چشمه، ۱۳۷۲.

شابلون:درگاه

شابلون:سازهای کوبه‌ای شابلون:سازهای موسیقی شابلون:بلوز شابلون:همراهی (موسیقی)