میرعبدالعظیم مرعشی معروف به سید بن درختی اتا مازرونی عارف و شاعر بییه که دار بن خاته و درویشی کرده و خار لباس نپوشته و جنگِ قبا ره شه تن کرده. وه ظهیرالدین مرعشی زمون دیّه و ظهیرالدین پییر و سید رضی کیا خله وه ره سرور گیتنه که بئه سره دله دووئه ولی وه قبول نکرده و همون دار بن دیّه و شهر-شهر ملهگردی کرده. اواخر هم آمل، اتا دار ِپه، بمرده و همونجه وه ره چال هاکردنه. وه مازرونی زوون، فارسی و عربی جه شعر گته.[۱] این شعر ونه شنه: