اسدالله عمادی
(عمادی جه بموئه)
اسدالله عمادی
|
اسدالله عمادی کاوردی اتا مازرونی شاعر و نویسندوئه. وه سال ۱۳۳۱ ساری دودانگه دله دنیا بموئه. وه شه تحصیلات ره شاهی دله بگذرنی‌یه. وه فارغ‌التحصیل ادبیات فارسی ِتهران دانشگاه هسته.[۱]
عمادی تا اسا این آثار ره دربکارده:
- گون‌های کوهی (بلند داستان) ۱۳۵۴
- ستاره‌های خاکی (مجموعه داستان) ۱۳۵۵
- ماسه‌ی مادر میهن (شعر) ۱۳۶۰
- جهان وزیبایی‌شناسی حافظ ۱۳۷۰
- شعر امروز مازندران ۱۳۷۱
- بازخوانی تاریخ مازندران ۱۳۷۲
- خاطرات برای شیفتگان (رمان) ۱۳۷۴
- آموزش دستور زبان فارسی ۱۳۷۵
- آواز ریشه ها(شعر) ۱۳۷۶
- مبانی زبان ودستورزبان فارسی ۱۳۷۹
- افسانه‌های مردم مازندران ۱۳۸۲
- رویاهای ببر عاشق (رمان) ۱۳۸۲
- کاست پلنگ و لله وا ۱۳۸۴
- نغمه‌های سرزمین بارانی ۱۳۸۵
- مرده هارا کجا چال کنیم ؟ (مجموعه داستان) ۱۳۸۶
- آخرین ایستگاه جهان (مجموعه شعر) ۱۳۸۶
- ضرب المثل‌ها وکنایه‌های مازندرانی ۱۳۸۲
- کتاب فروردین (گاه‌نومه -دفترون اول و دوم وسوم)
- نگاه تحلیلی به تاریخ و فرهنگ باستانی شمال ایران
- ماز آوا
منبع
[دچی‌ین]- ↑ زمانی شهمیرزادی، علی. شعرای مازندران و گرگان. چاپ احمدی، ۱۳۷۱. ۱۹۰-۱۹۱.