فقیه ولایت
ولایت فقیه اتتا نظریوئه شیعه‌ی فقه دله که بیان کانده معصوم امام‌ِ غیبت دوره دله، مشروع‌ِ سیاسي نظام ره.[۱] نظام ایران ایسلامی جمهوری نظام این نظریه سر تأسیس بئی‌یه.
امامیه فقه دله، فقیه‌ِ محدود ولایت (یعنی فقط شرعی مسائل و امثاله وسه) همیشک مورد بحث بی‌یه، اما اما نظریه‌ای که خمینی هدا دله، فقیه‌ِ ولایت سیاسي هسته و فقیه تونده سیاسی امور دخالت هاکانه.[۲]
این عقیده دله فقیه معصوم امام واری نی‌یه؛ چون وه سیوا ونه جه که فقیه هسته، آدمیزاد هم هسته و مردمون واریه. فقیه‌ِ خاصیتون، عدالت، تقوا و ... واری باعث وانه وه خودرأی و مستبد و دیکتاتور نوو.[۳]
سید روح‌الله خمینی، و ونه په، سید علی خامنه‌ای، همون شرایطی که پیغومور و شیعه ائمه داشتنه ره جامع‌الشرائط فقیه وسه ثابت دوننه، و اینی که بائیتمی ره گننه «فقیه مطلقه ولایت». ولی اتتا دیگه شیخ دئییه ونه نوم خوانساری، که وه مخالف بی‌یه «فقیه مطلقه ولایت» جه و گوته هیچ ولایتي فقیه وسه ننشنه بائه، جز فتوا هدائن. یعنی ونه نظر جه، فقیه ننشنه حکومت هاکانه و فقیه وسه فقط بنشنه فتوا هدائن.[۴]
ویشته بخوندین
[دچی‌ین]بن‌بنویشت
[دچی‌ین]- ↑ فیرحی. ص ۲۰۴
- ↑ سیاسي نظام و دولت، ایسلام دله. ص ۲۴۳
- ↑ فقیه ولایت کتاب (اسلامی حکومت)، امام خمینی، ص۴۰.
- ↑ یاسر میردامادی (دین و فلسفه‌ی محقق). «قم، سکولار فقه و انقلابی فقه‌ِ کشاکش دله». فارسی بی‌بی‌سی، ۲۶ اوت ۲۰۱۸.