جان کری

جان کری
John Kerry

شناسنومه
کامل نوم	جان فوربس کری
بزاروز	۱۱ دکامبر ۱۹۴۳
بزاجا	آرورا, کلرادو، آمریکای متحده
بمردن تاریخ	جان فوربس کری
همسر	جولیا تورن ترزا هینز
سیاسی اطلاعات
سمت	وزیر امور خارجه ایالات متحده ۱ فبرواری ۲۰۱۳ تا ۲۰ جانواری ۲۰۱۷ اند ۲۰۱۷

جان فوربس کری یک سیاستمدار آمریکایی است که از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۷ به عنوان فهرست وزیران امور خارجه ایالات متحده ۶۸ وزیر امور خارجه ایالات متحده خدمت کرده است. عضو حزب دموکراتیک، او قبلا به عنوان سناتور ایالات متحده آمریکا سناتور ایالات متحده از ماساچوست از ۱۹۸۵ تا ۲۰۱۳ بود. او نامزد دموکراتیک در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۰۴ بود، که به[حزب جمهوریخواه (ایالات متحده) جمهوری خواه جورج دبلیو بوش.

جان کری

جان کری
جان کری
۶۸اُمین وزیر امورخارجه ایالات متحده آمریکا
مشغول به کار۱ فوریه ۲۰۱۳ – ۲۰ ژانویه ۲۰۱۷
رئیس جمهور	باراک اوباما
پس از	هیلاری کلینتون
پیش از	رکس تیلرسون
سناتور ایالت ماساچوست در مجلس سنای ایالات متحده
مشغول به کار۱۹۸۵ – ۲۰۱۳
پس از	پل سونگاس
پیش از	مو کون
اطلاعات شخصی
زاده	جان فوربز کِری ۱۱ دسامبر ۱۹۴۳ ‏(۷۶ سال) آورورا، کلرادو
ملیت	ایالات متحده آمریکا
حزب سیاسی	دموکرات
همسر(ان)	جولیا تورن
فرزندان	الکساندر و ونسسا کری
پیشه	سیاستمدار
دین	کلیسای کاتولیک
جایزه‌ها	مدال ستاره نقره مدال ستاره برنز پرپل هارت (۳)
امضا
خدمات نظامی
وفاداری	ایالات متحده آمریکا
خدمت/شاخه	نیروی دریایی
سال‌های خدمت	۱۹۶۶–۱۹۷۸
درجه	ستوان
یگان	گریدلی اسکادران یکم ساحلی
فرمانده	PCF-۴۴ PCF-۹۴
جنگ‌ها/عملیات‌ها	جنگ ویتنام

جان فوربز کِری (به انگلیسی: John Forbes Kerry) متولد ۱۱ دسامبر ۱۹۴۳) سیاستمدار و وکیل آمریکایی است که ۶۸مین وزیر امور خارجه ایالات متحدهٔ آمریکا در دولت دوم باراک اوباما بود. او از ۱۹۸۵ تا ۲۰۱۳ سناتور دموکرات ایالت ماساچوست در مجلس سنای آمریکا بود. او در ۲۹ ژوئیه ۲۰۰۴ رسماً به عنوان نامزد حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۰۴ معرفی شد که از جورج بوش شکست خورد. کری در یک منطقه تاریخی در شهر بوستون به نام بیکن هیل زندگی می‌کند که یکی از گران‌قیمت‌ترین مناطق این شهر به شمار می‌رود.[1]

پیشینه

کری از نوادگان اجداد مشهور آمریکایی از جمله توماس کرنل و یوریس/جرج وولسی می‌باشد. اجداد وی از جمهوری چک امروزی به آمریکا مهاجرت کردند.[2]

جان کری در ابتدای جنگ ویتنام عازم آن کشور شد و چندین مدال شجاعت گرفت. وی پس از پایان جنگ به جنبش ضد جنگ پیوست و سخنرانی وی در کنگره آمریکا دولت آمریکا را تحت فشار زیاد گذاشت تا به حضور نیروهای آمریکایی در ویتنام پایان دهند.

دختر او ونسسا کری در سال ۲۰۰۹ با بهروز والا ناهید پزشک و جراح مغز ایرانی-آمریکایی در بیمارستان ماساچوست ازدواج نموده است.[3]

رابطه با خانواده کندی

در نوامبر ۱۹۶۰، کری اولین سخنرانی سیاسی خود را برای راهیابی جان اف کندی به کاخ سفید انجام داد.

در سال ۱۹۶۲، کری یکی از داوطلبان برای اولین کمپین سناتوری تد کندی بود. در تابستان همان سال وی با ژانت آوچینکلوس جنینگز خواهر ناتنی بانوی اول ایالات متحده ژاکلین کندی ملاقاتی داشت. ژانت جنینگز کری را دعوت به بازدید از املاک و خانواده اش و مزرعه هامراسمیت در رود آیلند نمود. این نخستین جایی بود که کری رئیس جمهور جان اف کندی را برای اولین بار ملاقات کرد.

به گفته کری زمانی که کندی رئیس جمهور بود کری از وی در مورد رفتن به دانشگاه ییل پرسیده بود. کندی ادا و شکلک درآورد، چرا که کندی به دانشگاه هاروارد رقیب رفته بود. کری بعدها یادآور می‌شود: او به من لبخند زد و گفت که در این مورد نگران نباشید چون من در حال حاضر بیش از حد یک مرد ییل (به انگلیسی: Yale man) هستم. بگفته کری، رئیس جمهور اظهار نظر مشهور خود اینکه چگونه می‌توان بهترین دو جهان را داشت گفته بود: با تحصیلات در هاروارد و مدرک گرفتن از ییل. در اشاره به درجه افتخاری که چند ماه قبل از دانشگاه ییل دریافت کرده بود.[4]

تحصیلات دانشگاهی

وی در سال ۱۹۶۲ در دانشگاه ییل در رشته علوم سیاسی پذیرفته شد.

فعالیت‌های ضد جنگ (۱۹۷۰–۱۹۷۱)

کری پس از بازگشت از جنگ در ویتنام، به گروه سربازان ضد جنگ ویتنام (VVAW) پیوست. فعالیت تعدادی حدود ۲۰۰۰۰[5] سرباز ضد جنگ (VVAW) در آن سالها و رهبری کری بر آنها توجه مؤثر و خشم برخی از جمله دولت ریچارد نیکسون را به خود جلب کرد.[6]

پیشینهٔ حضور در سنا

وی در سال ۱۹۸۴ در انتخابات مجلس سنا شرکت کرد و توانست به جای سناتور بازنشسته پل سونگاس به نمایندگی ایالت ماساچوست وارد سنا شود. وی در طول ۲۰ سال حضور در سنا ۳ بار در سالهای ۱۹۹۰ و ۱۹۹۶ و ۲۰۰۲ و ۲۰۰۸ از نو از سوی مردم ماساچوست برگزیده شده است. او همواره مشغول کار و فعالیت برای دموکراتها است و در دولت دوم اوباما به عنوان وزیر امور خارجه انتخاب شد.

ستاد انتخاباتی سال ۲۰۰۴

سناتور کری در فوریه ۲۰۰۳ با ثبت نام در کمیسیون انتخابات آمریکا فعالیت ستاد انتخاباتی خود را آغاز و اجازه دریافت کمک‌های مالی پیدا کرد.

در فوریه ۲۰۰۴ با آغاز انتخابات مقدماتی حزب دموکرات برخلاف انتظار همگان با برنده شدن در ۴۶ مرحله از ۵۰ مرحله با اکثریت قاطع به عنوان نامزد حزب دموکرات برگزیده شد.

در ژوئیه ۲۰۰۴ نیز با انتخاب سناتور جان ادواردز رقیب سابق انتخاباتی اش، به عنوان نامزد پست معاونت رئیس جمهور، فصل تازه‌ای از فعالیت‌های انتخاباتی‌اش را گشود.

وزارت امور خارجه

کری در سال ۲۰۱۳، بعد از استعفای هیلاری کلینتون به عنوان وزیر امور خارجه دوم کابینهٔ باراک اوباما شروع به کار کرد. بیشترین فعالیت جان کری در دورهٔ تصدی وی بر وزارت امور خارجه، حضور چشمگیر در مذاکرات هسته‌ای ایران و به خصوص مذاکره با شخص محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران بود. مأموریت او در این مقام با پایان یافتن دولت اوباما در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۷ پایان یافت.

مذاکرات هسته‌ای با ایران

پس از ۳۴ سال او اولین وزیر امور خارجه آمریکا بود که در روز ۵ مهر ۱۳۹۲، با محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران در حاشیه شصت و هشتمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد، و با برنامه‌ریزی قبلی در اولین مذاکره ایران و ۱+۵ در دولت یازدهم دیدار کرد. در حاشیه این مذاکره، ظریف و کری گفتگو و دیداری دو جانبه نیز داشتند. پس از پایان این دیدار کری در کنفرانس خبری خود گفت: «با ظریف ملاقات داشتم، لحن او حقیقتاً متفاوت بود.»[7][8]

با آغاز کار دولت یازدهم جمهوری اسلامی ایران، به ریاست حسن روحانی، و تعیین محمد جواد ظریف به عنوان وزیر امور خارجه ایران و مسئول انجام مذاکرات هسته‌ای، وزرای خارجه ایران و آمریکا بر سر یک میز به مذاکره نشستند. نهایتاً در گام اول توافق هسته‌ای ژنو و در گام دوم تفاهم هسته‌ای لوزان میان ایران و پنج بعلاوه یک منعقد گردید؛ و پس از حدود دو سال مذاکره، در ۲۳ تیرماه ۱۳۹۴، مذاکرات به انعقاد برنامه جامع اقدام مشترک منجر گردید.[9]

خلاصه ی زندگینامه

جان فوربز کِری (به انگلیسی: John Forbes Kerry) متولد ۱۱ دسامبر ۱۹۴۳، سیاستمدار آمریکاییست که ۶۸مین وزیر امورخارجه و کنونی ایالات متحدهٔ آمریکاست. او از ۱۹۸۵ تا ۲۰۱۳ سناتور دموکرات ایالت ماساچوست در مجلس سنای آمریکا بود. در تاریخ ۲۹ ژوئیه ۲۰۰۴ او رسماً به عنوان نامزد حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۴ معرفی شد که از جورج بوش شکست خورد.

کری از نوادگان اجداد مشهور آمریکایی از جمله توماس کرنل و یوریس/جرج وولسی می‌باشد.

در نوامبر ۱۹۶۰، کری اولین سخنرانی سیاسی خود را برای راهیابی جان اف کندی به کاخ سفید انجام داد.

در سال ۱۹۶۲، کری یکی از داوطلبان برای اولین کمپین سناتوری تد کندی بود. در تابستان همان سال وی با ژانت آوچینکلوس جنینگز خواهر ناتنی بانوی اول ایالات متحده ژاکلین کندی ملاقاتی داشت. ژانت جنینگز کری را دعوت به بازدید از املاک و خانواده اش و مزرعه هامراسمیت در رود آیلند نمود. این نخستین جایی بود که کری رئیس جمهور جان اف کندی را برای اولین بار ملاقات کرد.

بگفته کری زمانی که کندی رئیس جمهور بود کری از وی در مورد رفتن به دانشگاه ییل پرسیده بود. کندی ادا و شکلک در آورد، چرا که کندی به دانشگاه هاروارد رقیب رفته بود. کری بعدها یاد آور می‌شود: او به من لبخند زد و گفت که در این مورد نگران نباشید چون من در حال حاضر بیش از حد یک مرد ییل (به انگلیسی: Yale man) هستم. بگفته کری، رئیس جمهور اظهار نظر مشهور خود اینکه چگونه می‌توان بهترین دو جهان را داشت گفته بود: با تحصیلات در هاروارد و مدرک گرفتن از ییل. در اشاره به درجه افتخاری که چند ماه قبل از دانشگاه ییل دریافت کرده بود.

تحصیلات دانشگاهی

وی در سال ۱۹۶۲ در دانشگاه ییل در رشته علوم سیاسی پذیرفته شد.

فعالیت‌های ضد جنگ (۱۹۷۰-۱۹۷۱)

کری پس از بازگشت به آمریکا به گروه سربازان ضد جنگ ویتنام (VVAW) پیوست. فعالیت تعدادی حدود ۲۰۰۰۰ سرباز ضد جنگ (VVAW) در آن سالها و رهبری کری بر آنها توجه موثر و خشم برخی از جمله دولت پرزیدنت ریچارد نیکسون را به خود جلب کرد.

پیشینهٔ حضور در سنا

وی در سال ۱۹۸۴ در انتخابات مجلس سنا شرکت کرد و توانست به جای سناتور بازنشته پل سونگاس به نمایندگی ایالت ماساچوست وارد سنا شود. وی در طول ۲۰ سال حضور در سنا ۳ بار در سالهای ۱۹۹۰ و ۱۹۹۶ و ۲۰۰۲ ازنو از سوی مردم ماساچوست برگزیده شده است. او همواره مشغول کار و فعالیت برای دموکراتها است و در دولت دوم اوباما به عنوان وزیر امور خارجه انتخاب شد.

ستاد انتخاباتی سال ۲۰۰۴

سناتور کری در فوریه ۲۰۰۳ با ثبت نام در کمیسیون انتخابات آمریکا فعالیت ستاد انتخاباتی خود را آغاز و اجازه دریافت کمک‌های مالی پیدا کرد.

در فوریه ۲۰۰۴ با آغاز انتخابات مقدماتی حزب دموکرات برخلاف انتظار همگان با برنده شدن در ۴۶ مرحله از ۵۰ مرحله با اکثریت قاطع به عنوان نامزد حزب دموکرات برگزیده شد.

در ژوئیه ۲۰۰۴ نیز با انتخاب سناتور جان ادواردز رقیب سابق انتخاباتی اش، به عنوان نامزد پست معاونت رییس جمهور، فصل تازه‌ای از فعالیت‌های انتخاباتی‌اش را گشود.

وزارت امور خارجه

کری در سال ۲۰۱۳، بعد از استعفای هیلاری کلینتون به عنوان وزیر امور خارجه دوم کابینه اوباما شروع به کار کرد.

پس از ۳۴ سال او اولین وزیر امور خارجه آمریکا بود که در روز ۵ مهر ۱۳۹۲، با محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران در حاشیه شصت و هشتمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد، و با برنامه ریزی قبلی در اولین مذاکره ایران و ۱+۵ در دولت یازدهم دیدار کرد. در حاشیه این مذاکره، ظریف و کری گفتگو و دیداری دو جانبه نیز داشتند. پس از پایان این دیدار کری در کنفرانس خبری خود گفت: «با ظریف ملاقات داشتم، لحن او حقیقتاً متفاوت بود.»

نوشته شده توسط طه محمودی

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ جان کری موجود است.

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به جان کری در ویکی‌گفتاورد موجود است.

• وب‌گاه رسمی ستاد انتخاباتی کری-ادواردز
• وب‌گاه رسمی جان کری در سنا

داده‌های کتابخانه‌ای	WorldCat Identities VIAF: 85415860 LCCN: no90005472 ISNI: 0000 0001 0939 0170 GND: 129062863 SUDOC: 076083284 BNF: cb14441989j (داده‌ها) MBA: 9ee78ae7-cbeb-4abf-bf00-77319c376d05 NLA: 35268176 NDL: 00962436 NKC: xx0018298 ICCU: IT\ICCU\USMV\596867 US Congress: K000148 SNAC: w6474jgw

ن ب و فهرست وزیران امور خارجه ایالات متحده آمریکا
وزیر امورخارجه کنفدراسیون ایالات متحده ۱۷۸۱–۸۹	R. Livingston جان جی
وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا ۱۷۸۹–تاکنون	توماس جفرسون ادموند رندولف تیموتی پیکرینگ جان مارشال جیمز مدیسون Smith جیمز مونرو جان کوئینسی آدامز هنری کلی مارتین ون بیورن ادوارد لیوینگستون لویی مک‌لین جان فورسایت دنیل وبستر Upshur جان سی. کلهون جیمز بیوکنن جان ام. کلیتون دنیل وبستر ادوارد اورت ویلیام ال. مارسی لوئیس کاس Black ویلیام اچ. سورد Washburne همیلتون فیش ویلیام ام. اورتس جیمز جی. بلین فردریک تی. فرلینگهویسن توماس اف. بیرد سینیور جیمز جی. بلین Foster Gresham Olney جان شرمن Day جان هی الیو روت Bacon فیلاندر چیس ناکس ویلیام جنینگز برایان رابرت لانسینگ Colby چارلز ایوانز هیوز فرانک بی. کلاگ هنری استیمسون کوردل هال Stettinius جیمز اف. بیرنز جرج مارشال دین اچسون جان فاستر دالس Herter دین راسک Rogers هنری کیسینجر سایرس ونس ادموند موسکی الکساندر هیگ جرج پی. شولتس جیمز بیکر Eagleburger وارن کریستوفر مادلین آلبرایت کالین پاول کاندولیزا رایس (tenure) هیلاری کلینتون (tenure) جان کری رکس تیلرسون مایک پومپئو

ن ب و نمایندگان مجلس سنای ایالات متحده آمریکا از ماساچوست
کلاس ۱	تریسترم دالتون جرج کابوت بنجامین گودهیو جاناتان میسون جان کوئینسی آدامز جیمز لوید کارولین کریستوفر گور ایلای پی. اشمون پرتیز ملن الایجا اچ. میلز دنیل وبستر روفوس چوت دنیل وبستر رابرت سی. وینتروپ رابرت رنتول، جونیور چارلز سامنر ویلیام بی. واشبرن هنری ال. داوز هنری کابوت لاج ویلیام ام. باتلر دیوید آی. والش هنری کابوت لاج، جونیور جان اف. کندی بنجامین ای. اسمیت دوم تد کندی پل جی. کرک اسکات براون الیزابت وارن
کلاس ۲	کلب استرانگ تئودور سجویک ساموئل دکستر دوایت فاستر تیموتی پیکرینگ جوزف بردلی ورنوم هریسون گری اوتیس جیمز لوید کارولین ناتانیل سیلزبی Davis آیزاک سی. بیتس Davis ادوارد اورت ژولیوس راکول هنری ویلسون جورج اس. بوتول جورج فرریزبی هور وینتروپ موری کرین جان دبلیو. ویکس دیوید آی. والش فردریک اچ. ژیلت مارکوس ای. کولیچ هنری کابوت لاج، جونیور سینکلر ویکس لورت سالتونستال ادوارد بروک پل سونگاس جان کری مو کون اد مارکی

ن ب و کابینه باراک اوباما
کابینه معاون جوزف بایدن (د) رئیس دفتر کاخ سفید رام امانوئل (د) (۲۰۰۹–۲۰۱۰) • ویلیام ام. دیلی (د) (۲۰۱۱–۲۰۱۲) • جک لو (د) (۲۰۱۲–۲۰۱۳) • دنیس مک‌دانا (د) (۲۰۱۳–۲۰۱۷) وزیر دفاع رابرت گیتس (ج) (۲۰۱۱–۲۰۰۶) • لئون پانه‌تا (د) (۲۰۱۱–۲۰۱۳) • چاک هیگل (ج) (۲۰۱۳–۲۰۱۷) وزیر امور خارجه هیلاری کلینتون (د) (۲۰۰۹–۲۰۱۳) • جان کری (د) (۲۰۱۳–۲۰۱۷) وزیر خزانه داری تیموتی گایتنر (د) (۲۰۰۹–۲۰۱۳) • جک لو (د) (۲۰۱۳–۲۰۱۷) وزیر انرژی استیون چو (د) (۲۰۰۹--۲۰۱۳) • ارنست مونیز (د) (۲۰۱۳–۲۰۱۷) وزیر کشاورزی تام ویلساک (د) وزیر آموزش آرنی دانکن (د) (۲۰۰۹--۲۰۱۶) • جان کینگ (د) (۲۰۱۶–۲۰۱۷) وزیر دادگستری اریک هولدر (د) (۲۰۰۹–۲۰۱۵) • لورتا لینچ (د) (۲۰۱۵–۲۰۱۷) وزیر بازرگانی گری لاک (د) (۲۰۰۹–۲۰۱۱) • جان بریسون (د) (۲۰۱۱–۲۰۱۲) • پنی پریتزکر (د) (۲۰۱۳–۲۰۱۷) وزیر کشور کن سالازار (د) (۲۰۰۹–۲۰۱۳) • سالی جوئل (د) (۲۰۱۳–۲۰۱۷) وزیر کار هیلدا سولیس (د) (۲۰۰۹–۲۰۱۳) • توماس پرز (د) (۲۰۱۳–۲۰۱۷) وزیر بهداشت کاتلین سیبیلیوس (د) (۲۰۰۹–۲۰۱۴) • جان بریسون (د) (۲۰۱۱–۲۰۱۲) • سیلویا متیوس بارول (د) (۲۰۱۴–۲۰۱۷) وزیر مسکن شان داناون (د) (۲۰۰۹–۲۰۱۴) • هولیان کاسترو (د) (۲۰۱۴–۲۰۱۷) وزیر ترابری ری لاهود (ج) (۲۰۰۹–۲۰۱۳) • آنتونی فاکس (د) (۲۰۱۳–۲۰۱۷) وزیر امور سربازان بازنشسته اریک شینسکی (ج) (۲۰۰۹–۲۰۱۴) • رابرت مکدونالد (د) (۲۰۱۴–۲۰۱۷) وزیر امنیت داخلی جنت ناپالیتانو (د) (۲۰۰۹–۲۰۱۳) • جه جانسون (د) (۲۰۱۳–۲۰۱۷)
در سطح کابینه سخنگوی کاخ سفید بیل برتون، لیندا داگلاس و استفان کوت نمایندهٔ دائم در سازمان ملل سوزان رایس رئیس آژانس حفاظت محیط زیست لیسا پی. جکسون رئیس دفتر بودجه و مدیریت پیتر اورزاگ نمایندهٔ تجاری ران کرک مشاورین ارشد دیوید اکسلراد، والری جارت

ن ب و رئیسان کمیته روابط خارجی سنای ایالات متحده آمریکا
جیمز باربر ناتانیل مکون جیمز براون جیمز باربر روفس کینگ جیمز باربر ناتانیل مکون ناتان سنفورد ناتانیل مکون لیتلتون دبلیو. تیزول جان فورسایت ویلیام ویلکینز هنری کلی جیمز بیوکنن ویلیام سی. ریوس ویلیام اس. آرچر ویلیام آلن امبروز اچ. سویر ادوارد ای. هننگان توماس هارت بنتون ویلیام آر. کینگ هنری اس. فوت جیمز ام. میسون چارلز سامنر سایمون کامرون هانیبال هملین ویلیام دبلیو. ایتون امبروز برن‌ساید جورج اف. ادموندز ویلیام ویندوم جان اف. میلر جان شرمن جان تایلر مورگان جان شرمن ویلیام پی. فرای کوشمن دیویس شلبی مور کولوم آگوستوس او. بیکن ویلیام جی. استون گیلبرت هیچکاک هنری کابوت لاج ویلیام ئی. بوراه کی پیتمن والتر اف. جرج تام کانلی آرتور اچ. وندنبرگ تام کانلی الکساندر وایلی والتر اف. جرج تئودور اف. گرین جیمز ویلیام فولبرایت جان اسپارکمن فرانک چرچ چارلز اچ. پرسی ریچارد لوگر کلیبورن پل جسی هلمز جو بایدن جسی هلمز جو بایدن ریچارد لوگر جو بایدن جان کری باب منندز باب کورکر جیم ریش

ن ب و حزب دموکرات (ایالات متحده آمریکا)
National Conventions and Presidential tickets	1828 (None): Jackson/Calhoun 1832 (Baltimore): جکسون/Van Buren 1835 (Baltimore): Van Buren/R. Johnson 1840 (Baltimore): Van Buren/None 1844 (Baltimore): Polk/Dallas 1848 (Baltimore): Cass/Butler 1852 (Baltimore): Pierce/King 1856 (Cincinnati): Buchanan/Breckinridge 1860 (Charleston/Baltimore): Douglas/H. Johnson (Breckinridge/Lane, SD) 1864 (Chicago): McClellan/Pendleton 1868 (New York): Seymour/Blair 1872 (Baltimore): Greeley/Brown 1876 (Saint Louis): Tilden/Hendricks 1880 (Cincinnati): Hancock/English 1884 (Chicago): Cleveland/Hendricks 1888 (Saint Louis): Cleveland/Thurman 1892 (Chicago): Cleveland/Stevenson I 1896 (Chicago): W. Bryan/Sewall 1900 (Kansas City): W. Bryan/Stevenson I 1904 (Saint Louis): Parker/H. Davis 1908 (Denver): W. Bryan/Kern 1912 (Baltimore): Wilson/Marshall 1916 (Saint Louis): Wilson/Marshall 1920 (San Francisco): Cox/Roosevelt 1924 (New York): J. Davis/C. Bryan 1928 (Houston): Smith/رابینسون 1932 (Chicago): Roosevelt/Garner 1936 (Philadelphia): Roosevelt/Garner 1940 (Chicago): Roosevelt/Wallace 1944 (Chicago): Roosevelt/Truman 1948 (Philadelphia): Truman/Barkley 1952 (Chicago): Stevenson II/Sparkman 1956 (Chicago): Stevenson II/Kefauver 1960 (Los Angeles): Kennedy/L. Johnson 1964 (Atlantic City): L. Johnson/Humphrey 1968 (Chicago): Humphrey/Muskie 1972 (Miami Beach): McGovern/(Eagleton, Shriver) 1976 (New York): Carter/Mondale 1980 (New York): Carter/Mondale 1984 (San Francisco): Mondale/Ferraro 1988 (Atlanta): Dukakis/Bentsen 1992 (New York): B. Clinton/گور 1996 (Chicago): B. Clinton/گور 2000 (Los Angeles): گور/Lieberman 2004 (Boston): Kerry/Edwards 2008 (Denver): اوباما/بایدن 2012 (Charlotte): اوباما/بایدن 2016 (Philadelphia): H. Clinton/Kaine 2020 (Milwaukee): بایدن/هریس
U.S. House leaders	A. Stevenson (1827–1834) Bell (1834–1835) Polk (1835–1839) J. W. Jones (1843–1845) Davis (1845–1847) Cobb (1849–1851) Boyd (1851–1855) G. W. Jones (1855–1857) Orr (1857–1859) Houston (1859–1861) Niblack/رندال (۱۸۶۹–۱۸۷۱) Niblack (1873–1875) Kerr (1875–1876) رندال (۱۸۷۶–۱۸۸۱) Carlisle (1883–1889) Holman (1889–1891) Crisp (1891–1895) D. B. Culberson (1895–1897) Richardson (1897–1903) Williams (1903–1909) Clark (1909–1921) Kitchin (1921–1923) Garrett (1923–1929) Garner (1929–1933) Rainey (1933–1934) Byrns (1935–1936) Bankhead (1936–1940) Rayburn (1940–1961) McCormack (1962–1971) Albert (1971–1977) O'Neill (1977–1987) Wright (1987–1989) Foley (1989–1995) Gephardt (1995–2003) Pelosi (2003–present)
U.S. Senate leaders	J. W. Stevenson (1873–1877) Wallace (1877–1881) Pendleton (1881–1885) Beck (1885–1890) Gorman (1890–1898) Turpie (1898–1899) J. K. Jones (1899–1903) Gorman (1903–1906) Blackburn (1906–1907) C. A. Culberson (1907–1909) Money (1909–1911) Martin (1911–1913) Kern (1913–1917) Martin (1917–1919) Hitchcock (1919–1920) Underwood (1920–1923) Robinson (1923–1937) Barkley (1937–1949) Lucas (1949–1951) McFarland (1951–1953) Johnson (1953–1961) Mansfield (1961–1977) Byrd (1977–1989) Mitchell (1989–1995) Daschle (1995–2005) Reid (2005–2017) Schumer (2017–present)
Chairs of the DNC	Hallett McLane Smalley Belmont Schell Hewitt Barnum Brice Harrity Jones Taggart Mack McCombs McCormick Cummings White Hull Shaver Raskob Farley Flynn Walker Hannegan مک‌گراث Boyle McKinney Mitchell Butler Jackson Bailey O'Brien Harris اوبرین Westwood Strauss Curtis White Manatt Kirk Brown Wilhelm DeLee Dodd/Fowler Romer/Grossman Rendell/Andrew McAuliffe Dean Kaine واسرمن شولتز پرز
State and Territorial Parties	Alabama Alaska Arizona Arkansas California Colorado Connecticut Delaware Florida Georgia Hawaii Idaho Illinois Indiana Iowa Kansas Kentucky Louisiana Maine Maryland Massachusetts Michigan Minnesota Mississippi Missouri Montana Nebraska Nevada New Hampshire New Jersey New Mexico New York North Carolina North Dakota Ohio Oklahoma Oregon Pennsylvania Rhode Island South Carolina South Dakota Tennessee Texas Utah Vermont Virginia Washington West Virginia Wisconsin Wyoming American Samoa District of Columbia Guam Northern Mariana Islands Puerto Rico Virgin Islands Democrats Abroad
Affiliated groups	Congress Senate Caucus Policy Committee Steering and Outreach Committee United States Senate Democratic Conference Secretary House Caucus Fundraising Democratic Congressional Campaign Committee Democratic Governors Association Democratic Legislative Campaign Committee Democratic Senatorial Campaign Committee National Conference of Democratic Mayors Sectional College Democrats of America Democrats Abroad National Federation of Democratic Women Stonewall Democrats Stonewall Young Democrats دموکرات‌های جوان آمریکا High School Democrats of America
Related articles	History Primaries Debates جناح‌های درون حزب ابرنماینده 2005 chairmanship election 2017 chairmanship election 2006 House Caucus leadership election 2018 House Caucus leadership election Weekly Democratic Address

جان فوربز کِری (به انگلیسی: John Forbes Kerry) متولد ۱۱ دسامبر ۱۹۴۳، سیاستمدار آمریکاییست که ۶۸مین وزیر امورخارجه و کنونی ایالات متحدهٔ آمریکاست. او از ۱۹۸۵ تا ۲۰۱۳ سناتور دموکرات ایالت ماساچوست در مجلس سنای آمریکا بود. در تاریخ ۲۹ ژوئیه ۲۰۰۴ او رسماً به عنوان نامزد حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۴ معرفی شد که از جورج بوش شکست خورد.

کری از نوادگان اجداد مشهور آمریکایی از جمله توماس کرنل و یوریس/جرج وولسی می‌باشد.

در نوامبر ۱۹۶۰، کری اولین سخنرانی سیاسی خود را برای راهیابی جان اف کندی به کاخ سفید انجام داد.

در سال ۱۹۶۲، کری یکی از داوطلبان برای اولین کمپین سناتوری تد کندی بود. در تابستان همان سال وی با ژانت آوچینکلوس جنینگز خواهر ناتنی بانوی اول ایالات متحده ژاکلین کندی ملاقاتی داشت. ژانت جنینگز کری را دعوت به بازدید از املاک و خانواده اش و مزرعه هامراسمیت در رود آیلند نمود. این نخستین جایی بود که کری رئیس جمهور جان اف کندی را برای اولین بار ملاقات کرد.

بگفته کری زمانی که کندی رئیس جمهور بود کری از وی در مورد رفتن به دانشگاه ییل پرسیده بود. کندی ادا و شکلک در آورد، چرا که کندی به دانشگاه هاروارد رقیب رفته بود. کری بعدها یاد آور می‌شود: او به من لبخند زد و گفت که در این مورد نگران نباشید چون من در حال حاضر بیش از حد یک مرد ییل (به انگلیسی: Yale man) هستم. بگفته کری، رئیس جمهور اظهار نظر مشهور خود اینکه چگونه می‌توان بهترین دو جهان را داشت گفته بود: با تحصیلات در هاروارد و مدرک گرفتن از ییل. در اشاره به درجه افتخاری که چند ماه قبل از دانشگاه ییل دریافت کرده بود.

تحصیلات دانشگاهی

وی در سال ۱۹۶۲ در دانشگاه ییل در رشته علوم سیاسی پذیرفته شد.

فعالیت‌های ضد جنگ (۱۹۷۰-۱۹۷۱)

کری پس از بازگشت به آمریکا به گروه سربازان ضد جنگ ویتنام (VVAW) پیوست. فعالیت تعدادی حدود ۲۰۰۰۰ سرباز ضد جنگ (VVAW) در آن سالها و رهبری کری بر آنها توجه موثر و خشم برخی از جمله دولت پرزیدنت ریچارد نیکسون را به خود جلب کرد.

پیشینهٔ حضور در سنا

وی در سال ۱۹۸۴ در انتخابات مجلس سنا شرکت کرد و توانست به جای سناتور بازنشته پل سونگاس به نمایندگی ایالت ماساچوست وارد سنا شود. وی در طول ۲۰ سال حضور در سنا ۳ بار در سالهای ۱۹۹۰ و ۱۹۹۶ و ۲۰۰۲ ازنو از سوی مردم ماساچوست برگزیده شده است. او همواره مشغول کار و فعالیت برای دموکراتها است و در دولت دوم اوباما به عنوان وزیر امور خارجه انتخاب شد.

ستاد انتخاباتی سال ۲۰۰۴

سناتور کری در فوریه ۲۰۰۳ با ثبت نام در کمیسیون انتخابات آمریکا فعالیت ستاد انتخاباتی خود را آغاز و اجازه دریافت کمک‌های مالی پیدا کرد.

در فوریه ۲۰۰۴ با آغاز انتخابات مقدماتی حزب دموکرات برخلاف انتظار همگان با برنده شدن در ۴۶ مرحله از ۵۰ مرحله با اکثریت قاطع به عنوان نامزد حزب دموکرات برگزیده شد.

در ژوئیه ۲۰۰۴ نیز با انتخاب سناتور جان ادواردز رقیب سابق انتخاباتی اش، به عنوان نامزد پست معاونت رییس جمهور، فصل تازه‌ای از فعالیت‌های انتخاباتی‌اش را گشود.

وزارت امور خارجه

کری در سال ۲۰۱۳، بعد از استعفای هیلاری کلینتون به عنوان وزیر امور خارجه دوم کابینه اوباما شروع به کار کرد.

پس از ۳۴ سال او اولین وزیر امور خارجه آمریکا بود که در روز ۵ مهر ۱۳۹۲، با محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران در حاشیه شصت و هشتمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد، و با برنامه ریزی قبلی در اولین مذاکره ایران و ۱+۵ در دولت یازدهم دیدار کرد. در حاشیه این مذاکره، ظریف و کری گفتگو و دیداری دو جانبه نیز داشتند. پس از پایان این دیدار کری در کنفرانس خبری خود گفت: «با ظریف ملاقات داشتم، لحن او حقیقتاً متفاوت بود.»

نوشته شده توسط طه محمودی