رافائل

ویکی‌پدیا، آزادِ دانشنومه، جه
رافائل سانتسیو

شه‌دکشی‌یه

شه‌دکشی‌یه
اطلاعات کلی
بزائنی روز۶ آوریل ۱۴۸۳ میلادی
اوربینو
بمردن۶ آوریل، ۱۵۲۰ میلادی
روم
ملیتایتالیایی
سبکرنسانس
گت آثارمکتب آتن - ۱۵۱۰ تا ۱۵۱۱ میلادی


رافائل سانتسیو (به ایتالیایی:Raffaello Sanzio)[۱] (بزائه ۶ آوریل ۱۴۸۳ - بمرده ۶ آوریل ۱۵۲۰)[۲] که ویشته خورد اسم جا رافائل بشناسه وونه، نقاش و معمار ایتالیایی دوران اوج رنسانس هسته. وه به همراه میکل‌آنژ و لئوناردو داوینچی، سه‌گانه گت استادون شه دوران ره سازنّه.[۳]

رافائل هنرمند پرکاری بی‌یه که گت کارگاهی ره مدیریت کارده و علی‌رغم زود بمردن ۳۷ سالگی دله، اسا تعداد زیادی از آثارش بموندسته. بنشنه مثال وسّه به دیوارنگاره‌ئون رافائل ِاتاق‌ئون واتیکان دله اشاره هاکردن که ونه اصلی‌ترین و گت‌ترین اثر هنری بی‌یه علی‌رغم اون‌که زمون بمردن ناتموم بموندسته. پس از سال‌های ابتدایی زندگی روم دله، اکثر آثار رافائل طراحی و به طور گسترده ونه کارگاهش دله بساته بینه که این باعث کم بیّن کیفیت بی‌یه. رافائل شه زمون، نقاش خله تاثیرگذاری بی‌یه اگرچه خارج از روم وه ره اغلب با آثار مشترکش اشناسینه. پس از بمردن رافائل، تاثیر رقیبش میکل‌آنژ هنر اروپا سَره تا قرن‌های هیودهوم و هیژدهوم میلادی فراگیر بی‌یه، اون گادر که کیفیت هارمونیک و ات‌تی آثار رافائل بار دیگه به عنوان سبکی برتر مورد توجه قرار بَییته.

جورجیو واساری نقاش و تاریخ‌نگار ایتالیایی، رافائل ِهنری دوران ره به سه بخش و سه سبک مجزا طبقه‌بندی هاکرده: سالای اولی زندگی آمبریا دله، چار ساله سَره (از ۱۵۰۴ تا ۱۵۰۸ میلادی) مربوط به جذب هنری سنتای فلورانس و در نهایت، دوازده سال آخر عمر روم دله که سال‌ئونی خله پرکار و همراه با موفقیت رافائل وسّه بی‌یه زمونی که وه دِتا پاپ و ونه فامیلای نزدی وسّه کار کارده.[۴]

خار آثار[دچی‌ین]

  • آتن مکتب
  • ململ باغبون
  • مریم مقدس عکس
  • کاسیتیون عکس

نگارخنه[دچی‌ین]

پانویس[دچی‌ین]

  1. وه با اسم‌ئون دیگه مثل «رافائلو سانتی»٬ «رافائلو دا اوربینو» و «رافائل سانتسیو دا اوربینو» هم ونگ‌بزه وونه. ونه فامیلی «سانتسیو» از «سانتسیوس» که شه لاتین بَیی کلمه ایتالیایی «سانتی» هسته جه، مشتق بیّه. وه معمولاً اسنادش ره با کلمات لاتین «رافائل اوربیناس» امضا کارده. گولد ص۲۰۷
  2. وه شه سی و هفتمین تولد گادر بمرده و بنا به قولی روز جمعه مقدس (انگلیسی جه: Good Friday)، هم دنیا بمو و هم بمرده. این موضوع بحثای زیادی هم بساتع و این هم‌زمونی زیاد محتمل نی‌یه.
  3. تاریخ دنیای هنر، مک‌میلان ص۳۵۷
  4. واساری ص۲۰۸ ۲۳۰

منابع[دچی‌ین]

  • انگلیسی ویکی‌پدیا