ساربان سالار
نما
ساربان سالار
|
ساربان سالار نوری اتا نوری شاعر بییه لار دنیا بمو و مازرونی زوون جه، شه زنا (حجره خاتون) که دماوند دیّه، وسّه شعر گته.[۱]
اینتا شعر ونه شنه:
هفتا شتر داشته رها کردم قطار | لـَله را گرمه بزن تیره بوئم سوار | |
لـله را گرمه من شه لب کنار | اسا که چک دمه شه لب کنار | |
حجره مه حجره آمه حجره خاتون | مه ره قربون ندارنی ته چش قربون |
ونه یار، حجره خاتون ونه جواب ره اینتی هدا که:
ساربون مه ساربون مسته چارودار | وقتی شتر ره تو بونی سوار | |
گله کنار خوش ره یاد بیار | منه سوغاتها نیز گل-گله شوار |
منابع
[دچیین]- ↑ زمانی شهمیرزادی، علی. شعرای مازندران و گرگان. چاپ احمدی، ۱۳۷۱. ۱۳۵.