ممد زکریای رازی
| ممد زکریای رازی | |
|---|---|
 |
|
| متولد | شعبون ۲۵۱ ه.ق. – ۲۷ اوت ۸۶۵ ری |
| مرگ | ۳۰۴ ه.خ. – ۵ شعبان ۳۱۳ ه.ق. ۱۵ اکتبر ۹۲۵ میلادی ری |
| ملیت | ایرانی |
| رشته فعالیت | دانشمند و فیلسوف |
| دین | اسلام |
مَمِّد زَکَریای ِرازی (۲۵۱ ه.ق. – ۳۱۳ ه.ق.)[۱] دکتر، فیلسوف و شیمیدون ایرانی که آثار زیادی زمینهٔ پزشکی و شیمی و فلسفه دله بنویشته و به‌عنوان کاشف الکل و جوهر گوگرد (اسید سولفوریک) مشهور هسته.
به بائوته‌ی جرج سارتن، تاریخ علم ِپی‌یر، رازی «گت‌ترین دکتر اسلام و قرون وسطی بی‌یه.» این دانشمند ایرانی از اونجه که شه کتاب‌ئون ره به عربی نوشته، غربیون پلی به جالینوس عرب[۲] هم مشهور بَیی‌یه.
روز پنجم شهریورماه (۲۷ اوت)، روز بزرگداشت زکریای رازی شیمیدون ایرانی و روز داروسازی نام‌گذاری بَیی‌یه.
پانویس[دچی‌ین]
بیرون چرخ بزوئن[دچی‌ین]
- ممد زکریای رازی و نظریه اتمی
- رازی دانش جزیره دله
- وب‌گاه صدا و سیما بدی‌یه ئه ۲۰ فروردین‌ماه ۱۳۸۶
- وب‌گاه پیام صدا و سیما بدی‌یه ئه ۲۰ فروردین‌ماه ۱۳۸۶
- وب‌گاه سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی بدی‌یه ئه ۲۱ فروردین‌ماه ۱۳۸۶
- «رابطه پزشک و بیمار از دیدگاه رازی». وب‌گاه آفتاب. هارشی‌یه بیی ۶ آذر ۱۳۸۶ گادِر.
