پرش به محتوا

نعیمی

ویکی‌پدیا، آزادِ دانشنومه، جه
نعیمی
شخصی معلومات
بزا-روز
بمردن
پیشه
شاعر و نویسنده

فضل‌الله نعیمی استرآبادی که وه ره نعیمی گتنه، (۷۴۰ قمری طبرستان، استرآباد - ۷۹۶ یا ۷۹۸ قمری آذربایجون، گنجه) شاعر، عارف و صوفی بی‌یه که حروفیه فرقه ره بساته و شه مخصوصِ په‌روون ره رمبش دمبدا. وه شه کتابون ره ویشته طبری زوون جا نوشته و اتی گرگانی لهجه داشته. ونه بتترین کتابون محبت نومه، جاودان نومه و نوم نومه هستنه.[۲] نعیمی وسّه اهل حق خله احترام قائل هستنه و وه ره شاه فضل یا شاه فضل ولی ونگ کنّه.[۳] نعیمی ِپه‌روون خله آناتولی و قفقاز ِاسلامی رمبش‌ئون سر تأثیر داشتنه و خِدی وشون تا صفویه و قاجار گدر، ایران دله هم دینه.[۴]

زندگی

[دچی‌ین]

فضل‌الله نعیمی ۷۴۰ قمری، زمونی که تیمور گورکانی خاسته منطقه دله کور-کاشم هاکنه، استرآباد (گرگان) دله دنیا بموئه.[۳] ونه پی‌یر نوم ابومحمد عبدالرحمان جلال‌الدین بی‌یه که استرآباد دله قاضی‌القضات بی‌یه. وه شه پی‌یری ارث ره ول هاکرده و اتا گوشه هکته و فقیری سر کرده و درویش بیّه؛ همینسه وه ره حلال‌خور لقب هدانه. ونه نمونه ابراهیم ادهم بی‌یه و ونه واری، شه لباس ره دشندی‌یه و گالشی لباس تن هاکرده.[۴] ات‌که بگذشته، بورده مله‌گردی و سفر و تا اصفهان و اَی تبریز بورده و اونجه «علوم خفیه» یاد بیته که علم اعداد، جفر، علم اسماء و علم حروف ره شامل بی‌یه.[۲] فضل‌الله نعیمی کم‌کم په‌روون پیدا هاکرده و ونه کار جایی بکشی‌یه که تیمور ره دعوت هاکرده که ونه په‌روو بوو ولی تیمورِ ریکا، میرانشاه، ونجه چپ بیّه و بورده وه ره بکوشته. ونه سر و تن ره سیوا هاکردنه و سیوا-سیوا تش بزونه.[۵]

کتابون

[دچی‌ین]
  • جاودان نومه: ونه مهمترین کتاب بی‌یه که گرگانی لهجه جه بنویشته. اینتا کتاب شه دِ بخش داشته که جاودان‌نامه کبیر و جاودان‌نامه صغیر گتنه.
  • انفس و آفاق: ونه فارسی بنویشت کتاب بینه
  • عرف‌نامه
  • نوم نامه: اینتا کتاب مازرونی زوون جه بی‌یه
  • محبت نامه: اینتا هم مازرونی بی‌یه
  • عرش‌نامه
  • دیوان[۲]

منابع

[دچی‌ین]
  1. "ایرانیکا" (انگلیسی جه). دانشگاه کلمبیا. ۱۹۸۲. Retrieved 28 February 2017. {{cite web}}: Check date values in: |access-date= و |date= (help)
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ شبکه اینترنتی آفتاب، سیدشاه فضل‌الله حروفی نعیمی استرآبادی، نوشته‌شده در ۲۲ شهریور ۱۳۸۵؛ بازدید در ۱۰ خرداد ۱۳۹۵.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ دلفانی، سیاوش، عالی قلندر و شاه فضل ولی، به انضمام تعلیقات تاریخ مشعشعیان، تهران: منشور امید، چاپ یکم: ۱۳۸۴؛ ص ۱۸.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ باستانی پاریزی، محمدابراهیم. کاسه کوزه تمدن. تهران: علم، ۱۳۸۲. ۱۳۳. شابک ‎۹۶۴-۴۰۵-۱۱۱-۴. 
  5. ریحانه‌الأدب، ج 6، ص 219، برابر سال 1402 م.