والت ویتمن خطابه آبراهام لینکلن خوری

ویکی‌پدیا، آزادِ دانشنومه، جه

آمریکایی شاعر والتر ویتمن، ابراهام لینکلن خوری، شونزدهمین آمریکایِ رئیس جمهور خوری، چن کَش، 1879 جه تا 1890 گدر خطابه هدائه. اینتا خطابه‌یِ تمرکز، لینکلن ره ترور هاکردن بی‌یه، ولی سال‌ئونی که آمریکا شهری الجه سمت شی‌یه و آمریکایِ شهری الجه گدر هم ونه خطابه دله دیّه و اَتی شعرئون ره بخوندستن بستینکلا " آ ناخدا، مه ناخدا" دی خطابه همراکت دَیّه. ونه خطابه هدائن، ویشترِ آدم‌ئون ره دِلوس بیّه و مردمِ پلی، والتر ویتمن ره اِتی آدم سراق هدا که لینکلن خوری دونا و مرجع حیساب بونه.

اتّا برنامه‌یِ جلد که اتّا والت ویتمنِ خطابه لینکلن خوری ره سراق دنه.

ویتمن لینکلن ره خله-خله ستایش کِرده و 1865 گدر که وه ره ترور هاکردنه ونسّه ناراحِت بیّه و ونه یاد وسّه اَتی شعرئون بنویشته. اینتا ایده که این موضوع وسّه خطابه بووه ره اولین کَش ویتمنِ رَفِخ جان بوروز، وره پیشنهاد هدائه که 1878 گدر اتا نومه دله وره باته که لینکلن خوری خطابه بنویسه. ویتمن، پِر توم بی‌یه که خاسته خطیب بووه، اولین کَش 14 آپریل 1879 گدر لینکلن بمردن خوری نیویورکِ استک هال دله سوخِن باته. از اون توم تا 11 سال به یور، وه شه خطابه ره کم بَئیت 10 کَش بَته و ممکن هسّه 20 کَش جه ویشتر هم خطابه ره بئوته باشه.

ونه بِت ترین خطابه هدائن ره 1887 گدر که مدیسون میدونِ تئاتر دله خطابه باته دونستنه. جاستین کاپلان که ویتمنِ زیوش خوری بنویشته، گانه که این خطابه هدائن و پشت-سَر اون جوابی که وه این خطابه باتنِ وسّه کسونی که اشنوسّنه و هاشینه جه بیته، نزدیک ترین جائی بی‌یه که ویتمن اجتماع دله خله مردم پلی شناسا بَیِّن ره برسی بی‌یه و تا اون گدر اَنده شناسا نَی بی‌یه، که اینتا خاطر وسّه بی‌یه که اون خطابه وسّه خله آدم‌ئون بیمونه که آمریکایِ جامعه دله پِر مهم آدم بی‌نه. ویتمن شه یور تِر گاته که اونتا بائوتن و جوابی که بیته، ونه زیوشِ اوج بَرِسی‌یِنِ توم بی‌یه، ولی اَتی دیر توم نقد هم هاکرده. وه اینتا خطابه ره آخرین کَش، 1890 گدر کا دِ سال کار داشته تا بمیره، فیلادلفیا دله مردم وسّه بائوته.

منبع[دچی‌ین]