بابلی لهجه آمل چلاو کوهستونی مناطق جا تا بندپی، امامزاده حسن آلاشت غرب ور و فریدونکنار، بابلسر، بهنمیر، کیاکلا جلگهای نواحی سامون سر تا کهنه خط، گنج افروز و بابل کنار کوپی روستائون صحبت بونه و بابل، بابلسر و فریدونکنار سه تا شهرستون ره شامل بونه.
دوزادهم قرن بابلی لهجه جا بارفروش سابقه حکایت مازرونی متن:
معیار فارسی
بابلی لهجه
بارفروش اول مشهور بود به بارفروش ده که همه جا جنگل بود. آستانه و شهدابن مرداب بود. شهرهای اصلی قدیم آمل و ساری بود.
bârforuš avval mašhur bie be bârforuš deh ke hame jâ jangel bie. âstune o šohadâ-ben âb-annân bie .asle shar-e qadim âmel o sâri bie
آستانه خود نیزار بود. آب داشت. در میان آب جایی تپه بود. مردم میآمدند و میرفتند. دیدند که گروهی کلاغ سر آن تچه جمع هستند. غار غار میکردند. مردم پیش خود میگفتند برای چه اینجا کلاغ جمع شدهاند. تا اینکه مردی خوابنما شد که اینجا آستانه است. کمکم مردم این دوروبر آمدند و جمع شدند خانه ساختند. آن وقت شاه که دید مردم جمع شدند خانه ساختند و در اینجا قبر درست کردند شاه هم بر سر قبر گنبد ساخت. نامش را مشهد کلاغ نهادند. این قبر و بارگاه را در هزار و ده سال چیش درست کردند.
xud-e âstune lalejâr bie, u dâšte. dar miân-e u attâ jâ tappe bie. mardem ke imaune o šine, badine ke attâ- xale kelâj sar-e on tappe jamene , qâr-qâr kerdene. mardem hame še xed be xed getene , čači-e vâsse in-je âstune hasse. mardem ke bašnussene , biamune in-je-re qabr besâtene. kam-kam mardem in dur-e-var biamune jam baine besâtene. on-vaqt šâh ke badie mardem jam baine xene besâtene o in-je-re qabr derest hâkerdene , šah ham in qabr-e sar-re gonbad bessâte , vene nun-re beheshtene kelaj-e mašhad. in qabr e bâregah-e dar hezâr e deh sal-e piš derest hakerdene
اول (رود) بابل همین درون شهر بود. مردم که کمکم جمع شدند خانه ساختند رودخانه را بردند بیرون شهر قرار دادند
avvel bâbel hamin šahr-e dele bie. mardem ke kam kam xene jam baine besâtene, babel-re baverdene birun-e šahr qerâr hedâne
↑آقاگلزاده، فردوس. زبان مازندرانی (طبری) توصیف زبانشناختی (تحقیقی میدانی - اطلس زبانی). نشر دانشگاه تربیت مدرس، ۱۳۹۵. ۱۲.
↑قاسمی، علیرضا و به کوشش انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه گیلان. سیری در زبان و شعر مازندرانی. رشت: انتشارات دانشگاه گیلان، ۱۳۷۷. ۳.
↑جعفری دهقی، محمود، نازنین خلیلی پور و شیما جعفری دهقی. زبانها و گویشهای ایرانی (گذشته و حال). تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۹۳. ۲۶۱. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۳۲۶-۶۳-۴.
↑واژهنامه بزرگ تبری، گروه پدید آورندگان به سرپرستی: جهانگیر نصراشرفی و حسین صمدی، سال 1377، جلد اول، ص 31