میرزا محمد شفیع مفتون
نما
میرزا محمد شفیع مفتون
|
میرزا محمد شفیع متخلص به مفتون اتا مازرونی شاعر بییه که ناصرالدین شاه گدر شعر گاته. وه غیبی و سحاب و پریش و حاجب جه همنشین و همدوره بییه. سال 1313 که شصت ساله بییه، بمرده.[۱] این شعر ونه شنه:
بدبختی مفتون حد و اندازه ندارد | اوراق کتابی است که شیرازه ندارد | |
شعر من و ننگ فقرا ننگ بزرگان | این هر سه متاعی است که آوازه ندارد |
منابع
[دچیین]- ↑ زمانی شهمیرزادی، علی. شعرای مازندران و گرگان. چاپ احمدی، ۱۳۷۱. ۲۷۸.