میرزا محمد شفیع مفتون

ویکی‌پدیا، آزادِ دانشنومه، جه
میرزا محمد شفیع مفتون
شخصی معلومات
دوره
قرن سیزهم
زوونی که گپ زوئه
فارسی
حرفه
شاعر

میرزا محمد شفیع متخلص به مفتون اتا مازرونی شاعر بی‌یه که ناصرالدین شاه گدر شعر گاته. وه غیبی و سحاب و پریش و حاجب جه هم‌نشین و هم‌دوره بی‌یه. سال 1313 که شصت ساله بی‌یه، بمرده.[۱] این شعر ونه شنه:

بدبختی مفتون حد و اندازه ندارد اوراق کتابی است که شیرازه ندارد
شعر من و ننگ فقرا ننگ بزرگان این هر سه متاعی است که آوازه ندارد

منابع[دچی‌ین]

  1. زمانی شهمیرزادی، علی. شعرای مازندران و گرگان. چاپ احمدی، ۱۳۷۱. ۲۷۸.