آل بویه
بوییون آل بویه | ||||
| ||||
بوییان ، سال ۹۷۰ | ||||
پایتخت | شیراز | |||
زبان(ها) | پارسی و عربی و مازندرانی (طبری،تپوری، تبری) | |||
مذهب | شیعه | |||
دولت | پادشاهی | |||
امیر/شاهنشاه | ||||
- ۹۳۴–۹۴۹ | عمادالدوله علی | |||
- ۱۰۴۸–۱۰۵۵ | ملک رحیم | |||
دوره تاریخی | خاورمیانه | |||
- تأسیس | ۹۳۴ | |||
- عمادالدوله علی ملقب به امیر | ||||
- عضدالدوله دیلمی ملقب به شاهنشاه | ||||
- انقراض | ۱۰۵۵ |
آل بویه یا بوئیون اتا دیلمی سلسله بییه که ۹۳۲ تا ۱۰۵۵ میلادی نا فقط گیلون و تبرستون دِله، که تموم ایران دِله حوکومِت هاکِردِه. ونه مؤسسون سهتا برار بینه که اَتّا ماهیگیر ِوَچه بینه که وِنه نوم ابوشجاع بییه. وِشون سه نَفِر، ماکان و مرداویج ِ سپاه دِله، جنگ هاکِرد بینه.
وِشون سهتا برار (علی، حسن و احمد)، اَتّا حرکتی بِساتِنه که صد سال ویشتر دوام بیارده و ایران فرنگ و سیاست و مذهب ِسر تاثیر بِیشته.
وِشون، اولین کسانی بینه که خلیفه نیشتِگا، بغداد، ره اشغال هاکِردِنه و خلیفه سر تسلط داشتِنه. گِت ِدانشمندون و ادیبونی ابن سینا و رازی و علی عباس و ابوریحان بیرونی واری، وِشونِ نِسومِ (سایه) بِن نوج بَزونه و گَت بَئینه.
منبع[دچیین]
|