بُخارا، اتا شهر هسته که ازبکستون دله دره و ۲۳۷٫۹۰۰ نفر جمیعت جه، ازبکستون ِپنجومین گت شهر و بخارا اوستان مرکز هسته. بخارایِ شهر جلگهٔ درون دره و مسیر سفلای رود زرافشان و کنار کانال شاهرود دره.
بخارا (سمرقند دستوری) اتا از دِتا شهر عمدهٔ تاجیک‌نشین و فارسی‌زوون هستنه[۷]. اکثریت بخارا دله هنتا هم فارسی زوون گپ زنّه که برخی منابع میزون فارسی‌زوونای این شهر ره ۹۰٪ بائوتنه.[۸] تعدادی هم ازبک و یهودی بخارا دله درنه.
بخارا مهم‌ترین محصولات پمبه و آلو هستنه.
بخارا شهر و سرزمین موزه‌ها و در واقع موزه‌ای هسته اتا وای فضا دله که وه ره مرواریدی بر تارک آسیای مرکزی نوم بی‌یشتنه. اینجه بـِن، نوم برخی از اماکن و ابنیه تاریخی بخارا بموئه:
ارگ بخارا
بالاحوض (سده ۱۸ تا ۲۰)
سامانی قبر (سده‌های ۹ تا ۱۰)
قبرستون چشمه ایوب (۱۳۸۰ یا ۱۳۸۴-۱۳۸۵)
مدرسه عبدالله‌خان (۱۵۹۶/۹۸)
مدرسه مار خان (۱۵۵۶/۵۷)
مسجد بلند (سده ۱۶)
مجموعه گاوکشون (مسجد، مناره، مدرسه) (سده ۱۶)
خانقاه زین‌الدین‌خواجه (۱۵۵۵)
مجموعه پای کلان (سده‌های ۱۲ تا ۱۴)
مجموعه حوض لو (سده‌های ۱۶ تا ۱۷)
مدرسه کاکل‌داش (۱۵۶۸/۶۹)
خانقاه نادر دیوانبیگی (۱۶۲۰)
مدرسه الغ‌بیگ (۱۴۱۷)
مدرسه عبدالعزیزخان (۱۶۵۲)
مسجد بالاحوض (۱۷۱۲)
قبر سیف‌الدین باخرزی (نیمه دوم سده ۱۳ - سده ۱۴)
قبر بیانقلی‌خان (نیمه دوم سده ۱۴ - ۱۵ یا ۱۶)
مسجد نمازگاه (سده ۱۲ تا ۱۶)
خانقاه فیض‌آباد (۱۵۹۸/۹۹)
مدرسه چارمنار (۱۸۰۷)
اسارهٔ ماه خاصه، سرای امیر بخارا (پایان سده ۱۹، آغاز سده ۲۰)
مدرسه چهارمنار
امیر عالم خان، امیر بخارا در ۱۹۱۱
نقش ققنوس در ورودی مدرسه نادر دیوان بیگی
مدرسه میری عرب
