سقانفار
سقانفار، سقانپار یا سقاتالار آلونک یا اتاقکئونی هستنه که مازرون دله بساته وانه. سقانفارون که ویشته در کینار حسینیهئون، مساجد یا اطراف گورستونا بساته وانه معمولاً وقف ابوالفضل هستنه که ثروتمندا از وه برای شرکت توی مراسم عزاداری استفاده کاردنه. [۱] قسمت بالای این مکون محل قرارگیری نوحهخوون بییه و قسمت پایین مردم ره چایی دانه. به این وسیله متولی مراسم عزاداری سعی کارده به این وسیله شرایط دیین مردم بیرون مسجد و حضور وشون برای برگوزاری مراسم ره به نوعی فراهم بسازه [۲]. طبقه پایین بعضی وختا دوسته و بعضی وختا هم بساته از چو پایهئون کلفته. [۳] سقانفارون با مواد و مصالح چویی بساته وانه و عمده کارکرد این بنائون که به یاد ابوالفضل بساته بینه. ایام ماه محرم و عزاداریای مربوط به این ماه شنه. سقانفارا که معمولاً دِ طبقونه، پلکانای چویی جه از پایین به بالا راه دارنه. طبقه اول اون مکونی هسته که معمولاً زنان محلی ونه دله جمع وانه و عزاداری کانه. و طبقه دوم دله هم مردا طول شوئون عزا و دهه اول محرم عزاداری کانده. [۴] گونهئی از این بنا که ساده و بدون تزئینات هسته، کشتزارا دله بساته وانه و محل نگهبونی از محصولات هسته. این نوع خاص به «ساقنفار» معروف هسته و نگهبون که «شوپه» ایسم دانه، ونه سر نیشنه و انده ونگ دنه تا خی و دیگه حیوونای مضر دور دکفن. [۵]
بن بنویشت
[دچیین]- ↑ رحیمزاده، معصومه، سقانفار، نوعی معماری آیینی، در: نشریه وقف میراث جاویدان، صص ۱۳۲-۱۳۶، پیاپی :۵، فروردین ۱۳۷۳.
- ↑ مازندنومه به نقل از خبرگزاری مهر، بازدید: مارس ۲۰۰۹.
- ↑ سیمای میراث فرهنگی مازندران. شهربانو وفایی. میراث فرهنگی.(ISBN ۹۶۴-۷۴۸۳-۱۹-۸) ۱۳۸۱. تهران ص ۹۳
- ↑ روزنامه اطلاعات، نقاشیها سقانفار، تاریخ خبر: چهارشنبه ۲۲ اسفند۱۳۸۶- ۱۲ مارس ۲۰۰۸ -شماره ۲۴۱۵۱
- ↑ سیمای میراث فرهنگی مازندران. شهربانو وفایی. میراث فرهنگی.(ISBN ۹۶۴-۷۴۸۳-۱۹-۸) ۱۳۸۱. تهران ص ۹۴